Tijdens mijn studie aan de PABO 15 jaar geleden, raakte ik geïnteresseerd in elke vorm van onderwijs die afweek van het gangbare, het reguliere. Op een dag volgde ik een les waarin verteld werd over de pedagosche benadering van Reggio Emilia. Er werden wat dia’s in een powerpoint presentatie vertoond en 1 dia maakte ontzettend veel indruk op mij.
In beeld was een rond schoolgebouw en bij de ingang van dat gebouw waren links kapstokken voor de studenten om hun jasssen op te hangen en rechts kledingrekken met verkleedkleding. De gedachte was dat studenten zich als ze dat wilden, meteen mochten verkleden om zo door het gebouw te lopen als hun favoriete personage.
Ik was erdoor gegrepen, de speelse ruimte en vrijheid die de studenten kregen om de hele dag zelfs hun kleding aan te passen aan hoe ze het het liefst wilden, het inspireerde me. Een verlangen settelde zich om te kunnen werken op een school waar dit zou kunnen. Dat studenten zich de hele dag verkleden, gewoon omdat het mag.
Afgelopen woensdag hebben we de theaterruimte op DSA nieuw leven ingeblazen. We verplaatsten een kapstok en zette het achter de coulissen. Aan het rek hingen we alle kleding die we de afgelopen maanden ontvangen hebben van ouders. De pronkstukken hingen we bij het podium goed in het zicht.
Gisterochtend liet ik de studenten van mijn toneelles het vernieuwde theater zien. Nadat ze de verkleedhoek ontdekt hadden, begonnen ze zich spontaan om te kleden. De hele dag liepen verschillende studenten in de kleurige kleding door de school. ’s Middags organiseerden we een modeshow waar zowel de jongste als de oudere studenten onderdeel van uit maakten.
Aan het einde van de dag besefte ik me dat mijn verlangen om op een school te werken waar studenten van alle leeftijden zich de hele dag mogen verkleden, uitgekomen is.
Yashodara