‘We gaan zo twee minuten stilte houden voor de trampoline. Komen jullie ook?’ Natuurlijk komen we ook. Vandaag nemen we afscheid van de trampoline.

Vanaf de dag dat we het gebouw betrokken (en daarvoor) was een trampoline al een grote wens. Plannen werden gemaakt voor activiteiten, waarmee we geld konden verdienen om er een aan te schaffen. Een burenlunch, een slaapfeestje. Het geld dat overbleef was bestemd voor de trampoline. Vrijwilligersbijdragen werden afgestaan, langzaam steeg het bedrag.

Na de vakantie nam een nieuwe studenten het heft in handen. Hij zocht op marktplaats, vond een goede trampoline, regelde een mooie prijs. Bij de check of hij in goede staat was, konden we hem meteen meenemen. Bij terugkomst werd hij direct in elkaar gezet. Vele handen maken licht werk, nog dezelfde dag konden we ervan genieten.

Wat is er veel gebruik van gemaakt. Kleuters rennen achter elkaar aan, laten zich vallen, duikelen over elkaar heen. Tieners oefenen salto’s en andere sprongen. Naast gewoon springen is het ook een heerlijke manier om de tafels ‘ erin te stampen’. En als je toetsen maakt, is het heel fijn om in de pauze even de spanning weg te springen.

Vanaf het begin is er veel met elkaar gesproken naar aanleiding van de trampoline. Over veiligheid: wat is veiliger? Met of zonder net? De jongeren pleiten ervoor het net er niet omheen te doen. Zij  hebben ervaringen met botsingen tegen de palen en schaafwonden van het net. Voor de kleinere kinderen is het risico eraf te vallen aanwezig. We besluiten toch het net te plaatsen om de kleinsten te beschermen. Hoeveel kinderen tegelijk kunnen er maximaal op, waar let je op als jongeren en kleuters tegelijk springen: zo’n kleintje lanceren is wel leuk, maar brengt ook risico’s met zich mee. Schoenen uit, maar hoe doen we dat als de trampoline nat is? En hoe maken we een eerlijke verdeling als iedereen op de trampoline wil? Afspraken gaan en komen, wat leren we veel met elkaar!

Vanaf het begin laten ook de buren van zich horen. Zij zijn er niet zo blij mee. Het gegil, het taalgebruik en het piepen van de veren zijn hen een doorn in het oog. Opnieuw gaan we met elkaar in gesprek. Plezier hebben is oke, maar dat kan ook zonder al teveel gegil. Taalgebruik is eveneens een terugkerend onderwerp van gesprek. Niet iedereen is gediend van de taal die onder jongeren veel gebruikt wordt.Wees je bewust van je omgeving.

Hoe is het wettelijk geregeld? Voor tien uur ’s morgens is het fijn als het rustig is. We passen de tijden aan. Voor huurders is de eigenaar een aanspreekpunt. Kan er een gesprek komen? De winter valt in, waardoor er wat rust ontstaat rond de trampoline. Een gesprek met de buren is er nog niet geweest.

Zodra het mooie weer begint, wordt de trampoline weer volop gebruikt en natuurlijk komen er weer buren langs. Voor hen is vooral het aanhoudende gepiep van de veren niet te verdragen. Het is een stiltegebied, door het water draagt het ver. Studenten praten mee, geven hun kant van het verhaal. We houden een schoolkring: hoe gaan we hiermee om?

Hoezeer we ook genieten van de trampoline, we besluiten het toch af te breken. We willen als school nog verder groeien op deze locatie. Een goede verstandhouding met de buren is daarbij een belangrijke factor. Deze twee dagen nog, willen we er volop van genieten. Dinsdag aan het eind van de dag halen we hem weg, is het besluit. De buren worden geïnformeerd en er wordt volop gesprongen.

Dan het bericht: het is zover. Spontaan is er een ceremonie ontstaan, om afscheid te nemen van de trampoline waar we zoveel plezier aan hebben beleefd. Jong en oud zijn aanwezig, delen hun ervaringen, hun wens dat eens er weer een trampoline kan zijn. Daarna wordt hij gezamenlijk afgebroken. De kleuters leggen bloemen op de plek waar hij stond.

Dag trampoline, bedankt voor alles.